ڌرتي
ڌرتي تو لئه مال مڪان.
فطرت تنهنجي سازش آهي...
مان ته سدا قُرب تان قربان.
جتي جتي تون ويندو آهين،
ڌرتيءَ کي ٽوڙيندو آهين...
حق ٻين جا ڳڙڪائي تون،
ڌرتيءَ ڌڻيءَ کي ڌڪيندو آهين...
ناحق تي هوندي سوندي،
فاتح خود ڪوٺيندو آهين.
تنهنجي فطرت يو- پيءَ واري...
من منهنجو سنڌوءَ جو پاڻي...
سنڌ جا ڄاوا ڪيا تو ڌار...!
ڪيسين رهندين تون حقدار؟
ٻولي تنهنجي لشڪر ٺاهي،
منهنجي ٻولي ڌرتيءَ ڄائي...
پوءِ به ٻولي تنهنجي قومي...!
گروهي ٿي وئي منهنجي ٻولي...!
اهڙو وقت ڪو نيٺ آ اچڻو،
ٻيهر مهاجر آ توکي ٿيڻو...!
Motherland
For me it is mother
For you land is property
Your nature is to conspire
I always sacrificed myself for affection
Where ever you go
You break the land
You grab rights of others
Push back the son of soil
Even to be unjust
Call your self victorious
You have nature of UP’s people
My heart’ like crystal water of Sindhu
You disunited sons of soil
How long you will be the owner
Through army your language got existence
My language is indigenous
Still your language is national
My language has become regional
Again a time will come
You have to be refugee