شاعري

آءُ تہ سندرتا ڳوليون

زاهدہ ابڙو جي شاعريءَ ۾ خوبصورتي آهي، سندس خيال پڙهڻ کانپوءِ اوهان تي هڪ عجيب ڪيفيت طاري ٿي وڃي ٿي. اهو سندس ڪمال آهي جو سادن لفظن سان پڙهندڙ کي خيالن جي هڪ نئين دنيا ۾ وٺي وڃي ٿي. زاهدہ جي شاعريءَ ۾ خيالن جي خوشبو مھڪي ٿي ۽ هر دفعي نئين انداز سان مھڪي ٿي. سندرتا جي متلاشي شاعرہ هر ڪوجهي شيءِ ۾ بہ سندرتا ڳولھي ٿي، لفظ پوپٽ سندس مٿان الھام جيان لھن ٿا، هوءَ زبردست طريقي سان لفظ پوپٽ پڪڙي ڪاغذ جي چھري کي سجائي ٿي. سندس شاعريءَ ۾ انڊلٺ جھڙا رنگ آهن، 

Title Cover of book آءُ تہ سندرتا ڳوليون

لَفظَ، پوپٽ دل مٿان لهندا رهيا

لَفظَ، پوپٽ دل مٿان لهندا رهيا،
ڪيتريون ئي ڳالهڙيون پڇندا رهيا.
دل جي ويران باغن ۾ اُڏندي سدا،
زخم تازا هر گهڙي ڏسندا رهيا.
مون لڪائڻ پاڻ ٿي جن کان گهريو،
سور سي ئي اوڏڙا ايندا رهيا.
گهاوَ ڏيندا هر پَهر آهن رهيا،
سي درد بابت مُرڪندي پڇندا رهيا.
حال آهي ٿي ويو دل جو عجب،
جانِ جانان زخم ئي رِسندا رهيا.
ڏينهڙا آهن خزائن جا وڌيا،
زرد پتا روز و شب ڪرندا رهيا.

Words Like Butterflies

Words like butterflies were descending on
the heart
Were asking for many secrets
Flying in the deserted garden of heart
Were looking at fresh wounds
Was hiding myself from the sorrows
The woes were coming near
They were giving me grief often
and they were enquiring with smiles later
My heart is gone weird
I was receiving wounds from beloveds
Autumn days are approached
Yellows are falling in days, in evenings