شاعري

آءُ تہ سندرتا ڳوليون

زاهدہ ابڙو جي شاعريءَ ۾ خوبصورتي آهي، سندس خيال پڙهڻ کانپوءِ اوهان تي هڪ عجيب ڪيفيت طاري ٿي وڃي ٿي. اهو سندس ڪمال آهي جو سادن لفظن سان پڙهندڙ کي خيالن جي هڪ نئين دنيا ۾ وٺي وڃي ٿي. زاهدہ جي شاعريءَ ۾ خيالن جي خوشبو مھڪي ٿي ۽ هر دفعي نئين انداز سان مھڪي ٿي. سندرتا جي متلاشي شاعرہ هر ڪوجهي شيءِ ۾ بہ سندرتا ڳولھي ٿي، لفظ پوپٽ سندس مٿان الھام جيان لھن ٿا، هوءَ زبردست طريقي سان لفظ پوپٽ پڪڙي ڪاغذ جي چھري کي سجائي ٿي. سندس شاعريءَ ۾ انڊلٺ جھڙا رنگ آهن، 

Title Cover of book آءُ تہ سندرتا ڳوليون

چهرن جي مٿان چهرا

چهرن جي مٿان چهرا،
چهرن جي مٿان چهرا،
ٿا روز نوان پائين،
انسان نوان چهرا.
ٿو نور وسي جن مان،
شيطان اُهي چهرا،
محبت جي لٽائين ٿا،
سفاڪ سي ئي چهرا.
ٿا پنهنجا لڳن جيڪي،
اڻڄاڻ سي ئي چهرا،
جي ڪالهه ڏٺا دل ۾،
غائب ٿيا سي چهرا.
انسان جي مون سمجها،
پٿر سي هئا چهرا،
پٿر ٿي جن کي ڄاتم،
هيرن سندا سي چهرا.

Overlaped Faces

Faces overlaped with faces
Faces overlaped with faces
People cover masks daily
Faces overlapped with faces
Bright faces, pious faces
Are those evil faces
Who pretend to shower love
But callous and cruel faces
Who look near and dear
Become are indifferent and unknown faces
Were residing in heart yesterday
Are invisible now
Thought be humans
Were stone faces
Who appeared to be stones
Revealed as gems