شاعري

آءُ تہ سندرتا ڳوليون

زاهدہ ابڙو جي شاعريءَ ۾ خوبصورتي آهي، سندس خيال پڙهڻ کانپوءِ اوهان تي هڪ عجيب ڪيفيت طاري ٿي وڃي ٿي. اهو سندس ڪمال آهي جو سادن لفظن سان پڙهندڙ کي خيالن جي هڪ نئين دنيا ۾ وٺي وڃي ٿي. زاهدہ جي شاعريءَ ۾ خيالن جي خوشبو مھڪي ٿي ۽ هر دفعي نئين انداز سان مھڪي ٿي. سندرتا جي متلاشي شاعرہ هر ڪوجهي شيءِ ۾ بہ سندرتا ڳولھي ٿي، لفظ پوپٽ سندس مٿان الھام جيان لھن ٿا، هوءَ زبردست طريقي سان لفظ پوپٽ پڪڙي ڪاغذ جي چھري کي سجائي ٿي. سندس شاعريءَ ۾ انڊلٺ جھڙا رنگ آهن، 

Title Cover of book آءُ تہ سندرتا ڳوليون

ناتو

تنهنجو منهنجو ناتو اهڙو،
ڌرتيءَ ۽ برساتن جهڙو.
ڪڏهن هئين تون انڊلٺ وانگي،
هاڻي آواره بادل جهڙو.
ڪڏهن ته ڪيڏو اوڏو آهين،
ڪڏهن ڏور ڪهڪشائن جيڏو،
تون به ته زخمي زخمي آهين،
ڪنهن جي روح جي گهاون جهڙو،
پاڻ وڃائي توکي ڳوليان،
شال ملين ڪنهن وڃايل جهڙو.

Relation
The relation, you and I have
As the rains and earth have
You were like rainbow
Now as wandering cloud
Sometimes you are close
Sometimes away like stars and galaxies
You are also injured severely
Like the wounds of someone’s soul
Losing myself to find you
May find you as a lost one