اماس راتيون، اداس رستا،
وٺن ٿا يادن جو واس رستا.
پرين سنڀالي پوءِ پير رکجو،
اسان جي دل جا حساس رستا.
سمورو جيون اجاڙ بن آ،
ڪٿي اچن ٿا هي راس رستا.
ڦُري ٿو سوچون سفر اسان کان
پَٽِنِ ٿا پيرن جو ماس رستا.
ڪڏهن ته ايندين پرين اسان وٽ،
رکن ٿا تو مان ڪي آس رستا.
نصيب پنهنجو سدا نه رهندو،
لٽيل، ڦٽيل ۽ نراس رستا.