تاريخ جا نيڻ
تاريخ جا نيڻ ڪو درد پائن.
خواب ڪو پرزا ٿئي
چري دل صفا ڦٿڪڻ لڳي
۽ هوائن ۾ صفا دل ڀرجڻ لڳي
جيئن گلابن کي ڪو
ڄرڪندڙ ٽانڊن تي رکي ساڙڻ لڳي
جيئن رنگين پوپٽ ڪو
هاءِ وي روڊ تي ٽڪرا ٽڪرا ٿيل ملي،
يا!
ڪڏهن پيرڙا
هر راهه تي رت جا نشان ٺاهڻ لڳن
هر ساهه سڏڪو ٿئي
هر مرڪ ڪا لڙڪن جي
ريپر ۾ ويڙهيل ملي،
تون اداس نه ٿي پريتم...!!
اهو سڀ ماضي هيو،
هاڻي اهو سڀ ٿيندو نه هاڻي،
ڪوئي درد ڀي نه هوندو پاڻ وٽ،
"حال" ۽ مستقِل ۾ به "مان"
تنهنجي آهيان ۽ تنهنجي رهندس
دل نگر ۾
منهنجا! چندرمان جهڙا اجرا پريتم
تون صرف ۽ صرف منهنجو آهين
۽ مان صرف ۽ صرف تنهنجي آهيان.