واپسي
اسان ٽهڪ جيڪي اُڌارا وتا ها،
اهي ٽهڪ هاڻي ورائي ڏيون ٿا.
کپي ڪا نه ٿي هاڻ ڪا مرڪ زخمي،
اسان زهر جيون جو هرهر پيون ٿا.
ٿو صحرا لڳي پيو، هي سارو زمانو،
اڃا رو هتي هر ڪو اندر لڳي ٿو.
ڪا پيڙا ٿي هرپل وڍي هانءُ کي پئي،
۽ هر لفظ من ۾، ٿي خنجر لڳي ٿو.
جهلي ڪو نه ٿو، ڪو دعا لاءِ جهولي،
اگهي ٿو نه ڪو ڪنهن جي نيڻن جا ڳوڙها.
هتي دل جي پيڙا، نه ٿو ڪو به ڄاڻي،
چئون ڪنهن کي پنهنجا اسان دل جا اڌما
ڀلي هاڻي رستا سڏيندا رهن، پر،
هتي هاڻ ڪڏهن به موٽي نه اچبو.
سڀئي سڏ تنهنجا ڇڏي پنهنجي پويان،
پرين هاڻ تو کان هليو دور وڃبو.