"مٽيءَ جو ماڻهو"
مٽيءَ جهڙو پيارو ماڻهو،
مٽيءَ کان وڌ آهي پيارو،
مٽيءَ مان شاهڪاربڻائي،
ڪيئي گل گلزاربڻائي،
هڪ ڏينهن آخر ڪيئن هو ويٺو...؟
منهنجي ننڍڙي نازڪ دل کي،
مٽيءَ جو ٿانءُهو سمجهي،
پل ۾ ٽوڙي ويو هليو،
ڪيئن سمجهان ان کي جيڏيون...؟
دل ڪو ڪچڙو ٿانءُ ته ناهي،
دل ڀڄي ڪيئن ڀورا ٿي پئي،
مٽيءَ جو هڪ ٿانءُ ڀڄڻ تي،
اُداس ڪيڏو ٿيندوآهي،
دل جو منهنجي پرزا ٿي وئي،
ڇو هن کي ڪو احساس نه ٿيو آ،
ڪومل دل جو نازڪ ماڻهو،
آخر ڪيئن هو پٿر ٿي ويو،
هو مٽيءَ جهڙو پيارو ماڻهو،
مٽيءَ کان وڌ پيارو آهي...