رڳو لڙڪ، سڏڪا، مليون هن جفائون،
محبت ۾ ڪاٿي رهيون هن وفائون.
انهن کي سموريون چوندس مان ڳالهيون،
اوهان جي طرف کان گهليون جي هوائون.
اوهان سان ملڻ لئه ڪڏهن جي گهريوسين،
ڳلين ۾ اهي اڄ به ڀٽڪن دعائون.
اتان موٽي پئجان ٻڌين تون جتان ڀي،
حياتيءَ جي صحرا ۾ گونجيل صدائون.
زمانا! ڇو هن جا ستم سڀ وساريئه،
رڳو ياد آهن اسان جون خطائون.