تاريخ جو بن ۾ ڪو ڪردار ٿو ڀٽڪي پيو،
غمگين نگاهن ۾ سنسار ٿو ڀٽڪي پيو.
هر رات جي پويان هڪ سورج ٿو پيو ڊوڙي،
پاڇي جي پٺيان ڪوئي اظهار ٿو ڀٽڪي پيو.
جنهن دُوار تي ڪو ٻيهر ايندو نه وري موٽي،
ان دُوار اڃا تائين سينگار ٿو ڀٽڪي پيو.
جنهن ڏينهن کان هڪ ساٿي ويو هن کي ڇڏي آهي،
تنهن ڏينهن کان ڳلين ۾ بيڪار ٿو ڀٽڪي پيو.
هڪ آس جيئڻ جي هن جا دل ۾ رکي سانڍي،
هر سمت انهيءَ جي لئه انڪار ٿو ڀٽڪي پيو.
ڪو سونهن متان ان جي چورائي وڃي ڪڏهين؟
ڌرتيءَ جي مٿان هڪڙو شهڪار ٿو ڀٽڪي پيو.
هن شهر ۾ هڪ شاعر، هو گيت ورهائيندو،
اڄ ان جو هوائن ۾، هِت پيار ٿو ڀٽڪي پيو.