رُڪجي جي سگهي رات ته آءٌ روڪيانس،
سڏڪي جي پئي سانت ته آءٌ روڪيانس.
وس منهنجي هجي ڪاش پرين مان تنهنجي،
وڌندي جي وڃي تات ته آءٌ روڪيانس.
جي خواب کَسي ڪنهن کان لڙڪن ۾ لوڙهي،
ڪنهن رات جي پرڀات ته آءٌ روڪيانس.
مَنُ ڪنهن جو رنجائي جي گهڙي هڪڙي ڀي،
هن ڀونءِ تي برسات ته آءٌ روڪيانس.
اي منهنجا قلم! مون کي قسم آ تنهنجو-
وڪجڻ جي لڳي ڏات ته آءٌ روڪيانس.