ڇڏي مون کي اڪيلو هت هليو وئين دور او بابا.
ڏس توکان پوء حياتي هي سراپا سور او بابا.
هولفظن کي ڪري ڪاتي وڍن ٿا روح منهنجي کي،
زماني جو ازل کان هي ڇو رهيو دستور او بابا.
ڏکايل کي ڏکائڻ جي ئي رۡوش آھي پراڻي هت،
ٽُٽي پئي دل صفا هتڙي، ٿي چڪنا چور او بابا.
موٽي آ منهنجا بابل چمان پير مان تنهنجا،
وهن ٿا لڙڪ نيڻن مان آهيان مجبور او بابا.