درد ڪيڏو اندر تي اثر ٿو ڪري،
ڦول جهڙين دلين کي پٿر ٿو ڪري.
ڪانه گهرجي انهيءَ کي ڪٿي ٻي پناهه،
ڪنهن جي نيڻن ۾ ڪوئي جي گهر ٿو ڪري.
ڪير ٽهڪن جي پويان ڏسي لڙڪ ٿو،
ڪير ڄاڻي! هو ڪيڏو سفر ٿو ڪري.
پوءِ ڪيڏا اندر ۾ جلن ديپ ٿا،
هڪ دفعو، جي کڻي هو نظر ٿو ڪري.
هو ڳهيلو ڏسي ايڏا سپنا وڏا،
پنهنجي جيون کي ڇا لئه زهر ٿو ڪري؟
هو به عجب جهڙو هڪ شخص آ،
لوڪ جي ظلم کي درگذر ٿو ڪري.
هن جي پويان، وڇوڙي جا ڇيڙي قصا،
مون کي مايوس ڇو هي شهر ٿو ڪري.