پوءِ خوشي ڪهڙي رهي ڪا؟ هن سڄي ماحول ۾،
چند سِڪا ساهه جا، جي زندگيءَ جي جهول ۾
هڏ ڪڙيون ڪجهه ۽ ٿڌا ڪي ساهه، لڙڪن جون لڙيون
ڇا ٻيو باقي بچيو آ؟ هن ڀڳل ڪشڪول ۾
قيد آهي ڄڻ مون ڪيو تنهنجي هرهڪ ياد کي،
پنهنجي اُجري ۽ رَسيلي گيت ڪنهن انمول ۾.
منهنجي هن ويران مَن کي ڄڻ ته واسي ٿي ڇڏي،
اهڙي ڪا خوشبوءِ ڀريل آ، تنهنجي هرهڪ ٻول ۾.
"تو سوا آ ڪير منهنجو؟" تو چيو هو ياد ڪر،
ڇو يقين ناهي رهيو، تنهنجو هينئر ڪنهن قول ۾
مون پرين! ڪا ٿي مڃيو هو، توڙي سڀ ڪنهن ٿي چيو:
"او چري! ڪجهه سمجهه ڪر ڇا ٿئي ڏٺو هن رول ۾.