اداسي
اسان جون راهون ڪڏهن نه روڪيو،
اسان کي ڀلجي سڏي نه ڪوئي،
اسان جي منزل اڃان اڳي آ،
اسان لئه اک ڪا پوي نه روئي،
اسان جو جيون هو ڪورو ڪاڳر،
جو پيار سان ڪو رنگي ويو آ.
جيءُ ۾ ڪائي آس سانڍي،
اسان کي پنهنجو ڪري ويو آ.
بي رنگ موسم ۾ رنگ آهي،
اوهان جي آهيو ته مرڪ آهي،
اوهان بنا پَلَ اداس آهن،
گهڙي گهڙي ڄڻ ته لڙڪ آهي،
اسان کي هاڻي ڪي آسرن جا،
گلاب ڪاغذ جا ڏيو نه آڻي.
مان جنهن جي نيڻن جو خواب آهيان،
خدا! ڪري دل انهيءَ کي ماڻي.