هي سنسار سارو ڏسان مان اکين ۾،
ڇڏي ڏيهه سارو اچان مان اکين ۾.
سڄي رات ڏيئا ڪري ڏات ٻاريم،
سڄي رات وِسمان، ٻران مان اکين ۾.
جڏهن کان هو وڇڙي ويو مون کان سرتيون!
ٽُٽِي آس دل جي رسامان اکين ۾.
سڄو ڏيهه هاڻي ڏکائي ٿو ڪيڏو،
ڇڏي ڏيهه سارو لِڪان مان اکين ۾.
متان پوءِ ٻيهر لهي ڪوئي ڳولهي،
تڏهن پاڻ پئي ٿي ڍَڪيان مان اکين ۾.
پري ڪين هڪ پل به تون کان ٿيان مان،
سڄي عمر تنهنجي هُجان مان اکين ۾.
پرين ياد تنهنجيءَ ۾ هڪ درد بنجي،
ٿي ڪنهن لڙڪ وانگر رُلان مان اکين ۾.