هو سڀ تارا اُڀّ تي، ڇو ٿا شرمائن؟،
هَر هَر نيڻ کڻي پيا، جهٽ ۾ جهڪائن،
ڄڻ ٿا ڪنائن، ڳالهيون ڪنهن جي پيار جون.
ظاهر مرڪان پئي مگر اندر ۾ شمشان،
ڪيئي دل ۾ ٿا اٿن، يادن جا طوفان،
منهنجو من ويران، هن جي وئي کان پوءِ ٿيو.
آسڻ اکين ۾، رڳو هن جا ئي آهن،
هُن کان آءُ رُسي وڃان، ڇو ٿا ائين چاهن،
مون وٽ ٻيا ناهن، سپنا پرين کان سواءِ.