هو ڪڏهن جيڪي هئا پنهنجا لڳا،
اڄ اهي، مونکي رڳو پاڇا لڳا.
خواب رستا جيڪي نيڻن ۾ هئا،
رُڃّ ورتل سي سڀئي رستا لڳا.
جي وڇوڙي ۾ گذاريا مون سکي!
زندگيءَ تي بار سي لمحا لڳا.
جيڪي تنهنجي لئه ڳُڙيا ڳوڙها پرين.
ماڪ کان ڀي وڌ اهي اجرا لڳا.
منهنجي دردن جي نه ٻي ڪا ڳالهه ڪر،
پيار تي الزام ڏس ڇا ڇا لڳا.
ڏور مون کان ٿا رهن جيڪي سدا،
سي هميشه ساهه کان ويجها لڳا.