بادلن جي اوٽ ۾،
ڪنهن کي ايڏو چاهه مان
چنڊ ٿو گُهوري ڏسي
من جي پيڙا ٿي وڌي،
هر گهڙي پئي ٿي لڇان
چنڊ ٿو گُهوري ڏسي
ڪيڏي چنچل آ سکي،
آکيو ٿي ڪهڪشان
چنڊ ٿو گُهوري ڏسي
ڏيهه هي سارو ڇڏي،
تنهنجي نيڻن ۾ لِڪان
چنڊ ٿو گُهوري ڏسي
ڇانيل ڪاري رات آ،
اڄ به ڪنهن جي گهر مٿان
چنڊ ٿو گُهوري ڏسي