نيڻ هر ڪو رهيو آ هميشه جهڙالو،
پوءِ چئو ڪيئن سرتيون! مان ڳايان جمالو.
هر دفعي هڪ نئون درد ملندو رهيو آ،
هردفعي آ اسان ڪوئي ڪاٽيو ڪشالو.
پيار جي هيءَ سزا رکي ڏيهه وارن،
سوچ پهرن ۾، شڪ ۽ زبان تي آ تالو.
پيتو مرڪي اسان سچ ڏنو آ جڏهن ڀي،
زهر قاتل جو هٿ ۾ ڀري ڪوئي پيالو.
رات ساري، او ساجن! ستارن کي ميڙي،
آءٌ آڪاس تي ٿي لکان تنهنجو نالو.
ذڪر جاتي به ڪو سونهن جو ڪنهن ڪيو هو،
صرف تنهنجو ئي آيو اتي هو حوالو.
ٻاٽ واٽن تي رت ساڻ ٻاري ڏياٽيون.
مان اڃان ڀي ڪيان ڏات لئه پئي اجالو.