چهنڊڙيون
توهان کي به لمحا اهي ياد هوندا،
محبت جي جنهن وقت ٿي ابتدا هئي.
پريشان لمحا اهي ياد هوندا،
جڏهن ابتدا ۾ ئي، ٿي انتها هئي.
هو تُوتَن جو وڻ ياد هوندو اوهان کي،
۽ ڪوئل جي ڪُو ڪُو نه هوندي وساري.
هر آهٽ تي ڏاڍو ڀريو ڇرڪ هوندو،
اداسين ۾، هر شام هوندي گذاري،
ڦٽي ننڊ نيڻن جي هر رات هوندي،
۽ رستن ۾ ويهي نهاريو ته هوندو.
لڪائي لکي هٿ تي نانءُ منهنجو،
اوهان مون کي پرپٺ پڪاريو ته هوندو.
سي معصوم ڳالهيون ۽ معصوم واعدا،
نوان خواب ڪيئي اکين ۾ سجائي،
سدا لئه پريتم! مان توکي ئي پايان،
ٻيو سارو سنسار دل تان ڀلائي،
توهان کي به لمحا اهي ياد هوندا،
محبت جي جنهن وقت ٿي ابتدا هئي.