اسان جا نيڻ رستن ۾ ڪٿي گم ٿي ويا آهن،
سمورا خواب ڄڻ وڇڙي ڪٿي وکري پيا آهن.
ملئي تو ساڻ جيڏا! ٿورڙا ڪجهه ڏينهن هن گذريا
مگر بي چين من ايڏو، ڏٺي ڄڻ سال ٿيا آهن.
ٻُڌي منهنجي ڪٿا، آ چنڊ ڀي ويو سوچ ۾ پئجي،
ان جي لاءِ ڀي ڄڻ ياد جا ڪي در کليا آهن.
اگر رڪجي سگهن لوڪو! ته مان روڪيان کڻي جيڪر،
مگر جذبا محبت جا ته ٿيندا بي چيا آهن.
سکي ويران ٿي چهرو ۽ هيسيل ٿا لڳن لهجا،
اڪيلا گيت اڄ تنهنجا الائي ڪنهن ڪيا آهن؟
نه لڙڪن جون ڪڏهن ڳالهيون اسان سان ڇيڙجو هاڻي،
اسان پنهنجا اهي سڏڪا وساري سڀ ڇڏيا آهن.
تون آيو آهين ته هر شيءِ منهنجي ڄڻ نکري پئي آهي،
لڳي آ دل به جهومڻ، نيڻ ڀي منهنجا ٺريا آهن.