ڇوليون
هو يادن جي درياهه ۾،
سوچن جون ڇوليون.
اچانڪ اٿي ٿيون پون.
هي ساهن جا پنڇي،
اُڏي ڇو وڃن ٿا.
۽ پولار ڪنهن ۾ ،
لِڪي ڇو پون ٿا؟
رڳو دل اسان جي،
سڏيندي رهي ٿي.
ڪي خوابن جا گهرڙا،
اڏيندي رهي ٿي!
هيءَ دل آ چري،
کيس سمجهائي ڪو.
نه ايندو ڪڏهن سو،
هليو ويو آ جيڪو.