مان هن ڏانهن ويندس نئين راهه ٺاهي،
نه روڪيو کڻي جي وڃان ٿي ته ڇاهي.
سڄي عمر خوشبو جا گهر سُهڻا، سُهڻا،
مان ٺاهيان پئي جي وڃي واءُ ڊاهي.
اسر ويل اڀ تان ستارن جو منظر،
اچانڪ ئي مٽجڻ لڳو ڄاڻ آهي.
پرين! تو کي پائڻ جي هڪ آس کان پوءِ،
وري دل ۾ اڀري ڪائي آس ناهي.
اها پيار ۾ ڪَٿ اجائي آ ساٿي،
ته ڪيڏو ڪوئي ڪير ڪنهن کي ٿو چاهي.