ٻڏي ڪشتي اچانڪ وئي ڪنارن کي نه پهتاسين،
ويون لهرون ڪري اغوا، پڪارن کي نه پهتاسين.
جتي دل جي خلوصن جي نه ڪا اهميت هجي اُتڙي
اسان سادا سچا ماڻهو، سهارن کي نه پهتاسين.
ڪنڊا راهون هيون ساريون، مسلسل پنڌ هو پنهنجو،
خزان کان ٿورڙو اڳتي، بهارن کي نه پهتاسين.
نه ڪائي ڪاڪ جي مومل، نه ڪا سهڻي به حاصل ٿي،
اندر ۾ چاهتن هوندي به، پيارن کي نه پهتاسين.
کٽي سين کيپ ڪائي ۽، نه ئي ٻيو ڪارنامو ڪيو،
حياتي ڀر ڪڏهن گلڙن جي هارن کي نه پهتاسين.
وياسين جيئن بلندي تي، وڃن تيئن ڏور ٿيندا ٿا،
ڪيون سين ڪوششون ڪيڏيون، ستارن کي نه پهتاسين.
جنوني عشق آ پنهنجو، رولي ٿو روح کي ”انجم“
رڳو هي بيقراري آ، قرارن کي نه پهتاسين.
**