پاڻ کي ڄڻ روزانو ڏيندو،
وقت وڃي ٿو طعنو ڏيندو.
هر پيڙاءُ کان گذري توکي،
دعائون ويو ديوانو ڏيندو.
سانحو پنهنجو آهي وڇوڙو،
جوڙي ڪو افسانو ڏيندو.
هڪڙي مرڪ جي بدلي جانان!
ڪيئي درد زمانو ڏيندو.
تنهنجي در کان اڳتي رستو،
مون کي آ ويرانو ڏيندو.
گهرا گهرا راز اندر جا،
ڄڻ آهي ميخانو ڏيندو.
ڇا ڇا ”انجم“ وقت ورهائي،
سڀ کي ويو نذرانو ڏيندو.
**