شاعري

ڳوڙهو ڳوڙهو سوڳ ۾

انجم قاضيءَ جي شاعري ۾ نه رڳو سندس درد ڪٿا سمايل آهي، پرموجوده سماجي حالتون، جيڪي انسانيت کي وک وک تي ايذاءُ آڇن ٿيون جنهن سماج ۾ ماڻهپي جي تذليل ڪئي وڃي ٿي، جتي لڄ ليڙون ليڙون ٿيندي نظر اچي ٿي، اتي انجم قاضي خاموش ٿي نه ٿو ويهي رهي، هو ڀوڳي ٿو، ۽ انهن سانگيئڙن جي دانهن ورنائيندي وقت جي بي رحمي ۽ مسلسل اڻ وڻندڙ وارتائن کي شعر جو روپ ڏئي وائکو ڪري ٿو ته محسوس ٿئي ٿو، انجم جي شاعري ۾ قومي ۽ سماجي درد به شامل آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2540
  • 665
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • انجم قاضي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book ڳوڙهو ڳوڙهو سوڳ ۾

لاڳيتو منهنجي مٿان،

لاڳيتو منهنجي مٿان،
بيهي مون کي رات.
چنڊ تڪيندو پئي رهيو.

هڪڙي تنهنجي سار هئي،
چوڌاري ٻي سانت.
چنڊ تڪيندو پئي رهيو.

وس مان نڪري ٿا وڃن،
پنهنجي سڀ حالات.
چنڊ تڪيندو پئي رهيو.

جڏهن کان ناهين ساڻ تون،
نوٽ ڪري هر رات.
چنڊ تڪيندو پئي رهيو.

تنهنجي گهر مٿان وٺي،
تارن جي بارات.
چنڊ تڪيندو پئي رهيو.

ڪوئل ڪوڪيندي رهي،
پنهنجي ويٺي لات.
چنڊ تڪيندو پئي رهيو.
**