ڇو ائين هر تهوار لڳي ٿو،
دل تي ڄڻ ڪو بار لڳي ٿو.
تنهنجي هڪڙي پيار بنا ڄڻ،
جيون ئي بيڪار لڳي ٿو.
پنهنجو من ڀي هاڻي سائين،
موئن جو آثار لڳي ٿو.
پئسي پويان ماڻهو، ماڻهو،
پاڻ کان ئي بيزار لڳي ٿو.
ڪمپيوٽر جي َدور ۾ ڪيڏو،
سوڙھو هي سنسار لڳي ٿو.
ڳوٺ سڄي ۾ هڪڙو سهڻو،
سهڻيءَ کي ميهار لڳي ٿو.
کلندي روئي پوندو آهي،
”انجم“ ننڍڙو ٻار لڳي ٿو.
**