وهه جيان هر گهڙي ٿي لڳي،
زندگي ئي ڪڙي ٿي لڳي.
روز هي درد لمحن مٿان،
ڄڻ تکي ڪاتڙي ٿي لڳي.
پيار ناهي ته پوءِ زندگي،
ڪا سڙيل جهوپڙي ٿي لڳي.
منهنجي نيڻن جي ڀاڪر ۾ آ،
سار بي ساهڙي ٿي لڳي.
هڙَ سهارا وڃائي ڪٿي،
دل چري وائڙي ٿي لڳي.
جنهن سمي ٿو ڀرين ڀاڪرين،
سا گهڙي سوکڙي ٿي لڳي.
تون نه آهين ته ”انجم“ اداس،
چانڊوڪي راتڙي ٿي لڳي.
**