ايئن آهي پاڻ گهاري زندگي،
ڄڻ بتيءَ وانگي ته ٻاري زندگي.
لاشعوري لُڙڪ منهنجا پيا وهي،
مون جڏهن پنهنجي نهاري زندگي.
پاڻ کان پنهنجي سنڀالي ڪين وئي،
آيا آهيون ڄڻ وساري زندگي.
تون جڏهن ڀي هٿ ڇڏائي وئين هلي،
زهر سمجهي سا هئي هاري زندگي.
اذيتون سهندي به هر ماڻهوءَ کي،
ٿي لڳي ڏاڍي پياري زندگي.
ڪيترو هڪ هڪ چيو ته به ڪو نه مان،
ٿي سگهيس تبديل ساري زندگي.
هو ڏسو ”انجم“ کي چاهن درد ٿا،
ٿي سدا گڏ گڏ گذاري زندگي.
**