اصولن، ارادن، عزم جي ڪهاڻي،
پڙهي ڪو نه ڪنهن هئي قلم جي ڪهاڻي.
ملي جي نه انصاف انسان کي ٿو،
مڃون پوءِ ڪهڙي ڌرم جي ڪهاڻي.
سَلي عشق پنهنجو سگهياسي نه ٻيئي،
اچي وچ ۾ ويئي شرم جي ڪهاڻي.
رڳو ڊوهه، ڌوڪا، مليا هر قدم تي،
ڪجي ويهي ڪنهن محترم جي ڪهاڻي.
پنهنجي ذات تائين ها محدود سارا،
ٻُڌي ڪنهن به ڪنهن جي نه غم جي ڪهاڻي.
جسم جو زخم ڀرجي”انجم“ ويو پر،
اڃا ياد آ تنهن زخم جي ڪهاڻي.
**