تو بنا ايئن زندگي گذري هئي،
ڄڻ سزا ۾ هر گهڙي گذري هئي.
نيٺ ڳوڙها پيا وهي منهنجا ته اڄ،
تنهنجي گهر جي جيئن گهٽي گذري هئي.
واٽ کي ئي واس ڄڻ ويڙهي ويو،
جنهن به رستي سانوري گذري هئي.
جيئن نظر پئي اوچتو مون تي هئس،
سڏڪندي ڀَرَ مان مٺي گذري هئي.
ڇو الائي منهنجي جيون کان سدا،
اوپري ٿي هر خوشي گذري هئي.
ڪيتري بيڪار بي معنى لڳي،
جا پري توکان گهڙي گذري هئي.
ڇانوَ ڪائي ڀي نه هئي ”انجم“ مٿان،
راهه هر هڪ ڌرتتي گذري هئي.
**