تنهنجي دل مان جو تڙجي ويو هوس مان،
واءُ ٿي دربدر پو رُليو هوس مان.
ڪو ڏئي ٽهڪ ۽ ڪو ڏسي طنز سان،
تنهنجي پاڙي ۾ ڄڻ ڪو چريو هوس مان.
تاڪ کولي اکين جا لڙيءَ رات جو،
خواب آيا هلي جيئن سُتو هوس مان.
زندگي تجربن ۾ ئي گذري وئي،
روز جڙندو ۽ ڀرندو رهيو هوس مان.
تنهنجي نيڻن ۾ جيئن جو چتائي ڏٺم،
پڪ ٿيم پاڻ حق تي کريو هوس مان.
ياد مون کي نه ڀلجي ڪڏهن تو ڪيو،
ايئن ڀلائي ڇڏيئي ڄڻ قصو هوس مان.
ڪالهه ”انجم“ چري جا هئي پاڻ لئه،
اڄُ انهيءَ لاءِ ڄڻ اوپرو هوس مان.
**