توکان ڌار حياتي آهي،
جسم مٿان ڄڻ ڪاتي آهي.
ڏيهه سڄي جي زنگجي ويئي،
نفرت سان اڄ ڇاتي آهي.
پاڻ ٻنهي سان وقت ڪري ويو،
ڄڻ ڪا ويساهه گهاتي آهي.
ڪيڏا مون سان ڪيس ڪري ٿي،
ڏاڍي دل جذباتي آهي.
تنهنجي ڪاوڙ موت لڳي ٿي،
تنهنجو پيار حياتي آهي.
ڪمرو سارو ٻهڪي پيو آ،
تو، جي جهاتي پاتي آهي.
روز نئون نئون نانءُ ته ڏيندو،
تنهنجو ڀاتي ڀاتي آهي.
سنڌ ڌرتيءَ جو هر ڏُک مون کي،
”انجم!“ لڳندو ذاتي آهي.
**