هيڏو هيڏو، اُن کان هيڏو چاهيان کيس،
لفظ نه اهڙا مون وٽ جيڏو ڀايان کيس.
ٿورا مون تي ٿورا ناهن ساجن جا،
جي نه سگهان ٿو لاهي پوءِ به ڳايان کيس.
جيڏي ڪاوڙ ۾ اڄ ڪلهه هُو رهندو آ،
ان کان ٻيڻو پيار ڏئي پرچايان کيس.
ڏاڍي معنى پيار رکي ٿو جيون ۾،
ٻارُ هُجي ڳل لائي ۽ سمجهايان کيس.
جيڪا هن جي سار نه ساري ڪوئي پل،
اهڙيءَ دل کي باهه ڏئي ته جلايان کيس.
فرض ڪريون منهن موڙيون سچ کان، ۽ جي پوءِ،
ڪوڙ ڀڀڙ ٿي ڀڙڪي ڪيئن لڪايان کيس.
هو ڏس جيڪو چنڊ سان گڏ گڏ تارو آ،
دل چوي ٿي اُڏري ”انجم“ لاهيان کيس.
**