سنڌ جي بهترين شاعر سائين مقصود گل جي نانءُ
پنهنجي پنهنجي پيار جا، ڇٽريا سڀ ڪنهن گل،
چئني پاسي هُل، ڦهليا سڏڪن جا هئا.
*
منٽ، ڪلاڪ، ڏينهن ٿيا، وڳي نه آهي ٽون،
لاڳيتو ئي فون، توکي ساري ٿي پئي.
*
ڪيو ايئن محسوس مون، پهريون اڄ ڀيرو،
سڄو رتوديرو، غم ۾ ٿيو غمگين آ.
*
ناهن اهڙا لفظ جو، توکي ڀيٽا ڏيان،
سوچي سوچان مان، ۽ الجهي پوءِ ٿو پوان.
*
هو هر ويلي سار ۾، اچي پهچي ٿو،
۽ در کڙڪي ٿو، دل ۾ هڪڙي درد جو.
*
بيٺو وڻ اداس آ، خالي اٿس لام،
ڪيڏي ٿي وئي شام، پکي موٽيو ڪو نه آ.
*
مٺا تنهنجي سار، آئي جيئن جيئن اوچتو،
لڙڪن جي پوءِ لار، اکڙين ۾ رهجي وئي.
*