ٿي ويون سڀ رونقون خاموش هِن،
امن کان خالي گهٽيون خاموش هِن.
نفرتون ڪاهون ڪري آيون هليون،
ٿي ويون ساريون دليون خاموش هن.
موج درياءَ جي ڪٿي گُم ٿي وئي،
ديس پنهنجي جون ٻنيون خاموش هن.
ڪو نه ڪو آواز ٿو ڪاٿان اچي،
ٿي زبانون ڇو ويون خاموش هن.
شخص هڪ ماريو سري بازار ويو،
سوڳ ۾ اڄ ٿيون ڳليون خاموش هن.
ڪو به پائي ڪو نه ٿو جهاتيون ڏسي،
درَ درين جون ڄڻ وٿيون خاموش هن.
ڄڻ وڇائي ڪوئي اوندهه آ ويو،
چئو طرف ”انجم“ بتيون خاموش هن.
**