منهنجي لئه سا خودڪشي جهڙي هئي،
جا گهڙي مون کي ڇڏي ويئي هلي.
درد جيون تي سدا قابض رهيو،
هر خوشي مون کي ڇڏي ويئي هلي.
جيئن وڌيو طوفان مون ڏي اوچتو،
روشني مون کي ڇڏي ويئي هلي.
پيار وارن پيچرن تي هڪ هُئي،
ڇوڪري مون کي ڇڏي ويئي هلي.
ڪيتري پياري رکيم پر پوءِ ڀي،
زندگي مون کي ڇڏي ويئي هلي.
سامهون آيو ڏکن جو رڻ جڏهن،
دوستي مون کي ڇڏي ويئي هلي.
تون ملينءَ ”انجم“ کي پو احساس ٿيو،
هر ڪَمي مون کي ڇڏي ويئي هلي.
**