سهارا نه پنهنجا سهارا رهيا،
قسمت جا گم سڀ ستارا رهيا.
ٿيندو ويڪرو ڄڻ ته درياءَ ويو،
پري ڪيترا ٻئي ڪنارا رهيا.
محبت نه موسم جي محتاج ٿي،
گواهه هي سيارا، اونهارا رهيا.
جيئڻ جي پو باقي وجهه ڇا رهي،
نه جي ساڻ پنهنجا پيارا رهيا.
نه آئين وري من اڱڻ تي مٺا!
سدا ساهه تي ڏُک جا ڄارا رهيا.
سڄي عمر ٻين جو سهارو بڻيا،
۽ پيريءَ ۾ خود بي سهارا رهيا.
سڄي زندگي ۾ نه ڪا واند ٿي،
رڳو مسئلا ۽ مونجهارا رهيا.
پري توکان جيڪي مون گهاريا هئا،
ڪُلئي ڏينهن ”انجم“ ڪسارا رهيا.
**