نه تنهنجي محبت جي پائي هئي،
لڳي عمر ئي ڄڻ اجائي هئي.
نه ڀلجي ڪڏهن ياد ان کي پيس،
نه پل ياد جنهن جي ڀُلائي هئي.
جڏهن ڀي وڃي ويجهڙي کان ڏٺم،
لڳي هر خوشي ڄڻ پرائي هئي.
الائي ته ڪيئن لوڪ ڄاڻي وتي،
نه جا ڳالهه ڪنهن کي ٻڌائي هئي.
لڪائڻ سان ڪاٿي ڪو سچ ٿو لڪي،
اکيون ويون چئي جا سچائي هئي.
ڏٺم هو به دنيا ئي جهڙو هيو،
حياتي مون جنهن لئه وڃائي هئي.
تو پنهنجو ڪيو هو مون کي جنهن گهڙي،
سا ”انجم“ گهڙي ئي سجائي هئي.
**