جيون پويان درد قطارون لاڳيتيون،
پوءِ به مون کي تنهنجون سارون لاڳيتيون.
ويندي ويندي وقت رکي ويو وک وک آ،
پاڻ ٻنهي تي کوڙ ميارون لاڳيتيون.
تو بن منهنجي جوڀن کي چانڊوڪيون ۽،
راس نه آيون بوند، بهارون لاڳيتيون.
ڪاڏي الائي هٿ ڇڏائي گُم ٿي وئين،
ڀٽڪن منهنجون نيڻ نهارون لاڳيتيون.
آس کڻي، جو جيئي تولئه، انهيءَ جون،
ڪو نه لڌئي ڀلجي به سنڀارون لاڳيتيون.
جيت ڏسڻ ٿو چاهيان ”انجم“ تنهنجي مان،
ڀلجان منهنجي ڀاڳ ۾ هارون لاڳيتيون.
**