وڻ ٿا جهومن واءُ ۾،
ساون پنن جي.
مٿان بوندون ٿيون وسن.
مٽي ٿي مهڪي پئي،
رستن ڪچن جي.
مٿان بوندون ٿيون وسن.
چوڏس ٿيون هيرون گهلن،
ٻارن ٻنن جي.
مٿان بوندون ٿيون وسن.
سرمئي ٿي وئي شام آ،
ڳوٺ جي گهٽين جي.
مٿان بوندون ٿيون وسن.
هُن جي مرڪي هو ڏٺو،
لڳو ٽانڊن جي.
مٿان بوندون ٿيون وسن.
**