رات برسي پيون،
مينهن جون جيئن ڪڻيون.
هُن جي جهانجهر جا آلاپ جاڳي پيا.
ڪيترو دير سان مس سُتو،
درد ٻوٽي اکيون.
هُن جي جهانجهر جا آلاپ جاڳي پيا.
اوچتو اوچتو روح تي،
ڄڻ ته هيرون گهليون.
هُن جي جهانجهر جا آلاپ جاڳي پيا.
ريشمي هن بدن کي ڇهي،
بوندون مهڪيون هيون.
هُن جي جهانجهر جا آلاپ جاڳي پيا.
جهومنديون ئي رهيون رقص ۾،
دل جون ساريون ڳليون.
هُن جي جهانجهر جا آلاپ جاڳي پيا.
**