شاعري
ڳوڙها ڳوڙها ڳـَلَ
مور مغيريءَ جي شاعري عشق، پيار، محبت ۽ وطن دوستيءَ سان ڀرپور آهي. هن جي شاعري سنڌي ادب جو املهه ميراث آهي. سندس شاعري ادب ۾ پنھنجي الڳ حيثيت والاري ٿي. مورَ جو ادبي سفر ويھن سالن جي وشال عرصي تائين پکڙيو پيو آهي. جنھن ادب جي ميدان تي مسلسل رياضت ڪري، پاڻ مڃايو آهي ۽ پنھنجو الڳ مقام ٺاهيو آهي.
- 4.5/5.0
- 1845
- 485
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- مور مغيري
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- حق ۽ واسطا شاعر وٽ محفوظ
- سنڌ سلامت پاران
- ارپــنــا:
- اداري پاران
- مور مغيري: مختصر معلومات
- پنهنجي پاران
- مهاڳ
- محبتي، ملنسار ۽ سيبتو شاعر: مور مغيري
- جديد حسناڪيت وارو شاعر: مور مغيري
- مور مغيري احساسن ڀريو شاعر
- مهمان نواز شاعر: مور مغيري
- سنڌ جو سريلو شاعر: مور مغيري
- مِٺو مورُ ماڻھو... مورُ مُغيري
- "ڳوڙها ڳوڙها ڳل” لاءِ ڪجھه آءُ به چوان
- غزل
- مالڪ سڀن جو مولا الله تون ئي آهين
- اڙين جا آڌار او سائين،
- سچل سائين اسين هاڻي، اوهانجي در تي آيا هون،
- اچي واهر اسان جي ڪر، قلندر ڪبريا سائين،
- اسانجي اميدن جي پوري ڪھاڻي،
- فسانو تنھنجو چھرو، ڪھاڻي هي سڄڻ اکيون،
- کلي اکيون کڻي هر هر، نھارن کي پئي ڇيڙين،
- اشارن ادا سان نھارڻ ڇڏي ڏي،
- نقابن مان ڏسڻ تنھنجو، وڻي ڏاڍو ويو جاني،
- صدائن ۾ ناهي اثر ڪوبه جاني،
- اها يار اک جي اُلارڻ جي سازش،
- اوهان جي اکين مان جواني تڪي ٿي،
- غزل، گيت، دوها صنم ڪاغذن تي،
- رات بي ياد جا ولولا جاڳيا،
- ڪيئن رات گذري، اچي چنڊ کان پڇ،
- اسان ياد تنھنجي ڀُلائي نه آهي،
- اوهان جو فسانو ادارو لڳي ٿو،
- مٺي وارَ کولي ٿي مُکَ تي ورائي،
- ستارن ڳڻيندي سڄي رات گذري،
- ڪناري مٿان راڄ راڻي ڏڪي ٿي،
- جواني وئي يار گذري غمن ۾،
- حياتيءَ جو لاچار سارو فسانو،
- اسان جي اکين جي هي آلاڻ سھڻي،
- کلي اک کڻي جو ٻکائي ڇڏين ٿي،
- چوان ٿو ته توتي لکان ڪو غزل،
- گواهي ستارن سڀن کان پڇي ڏس،
- نظر تنھنجي جو ڇا اثر سانوري،
- پرين اڄ پروڪي وچن جي مھابي،
- جڏهن تو پياريو پيالو پرين،
- حسن جي يار بازر ۾ ڏٺي مون سينُ ڳوٺاڻي،
- ڇا ته منظر پرين تنھنجي نيڻن اندر،
- سڄي سنڌ ٻوڙي ڇڏيو آهي پاڻي،
- ٽوپي اجرڪ وارا ماڻهو،
- ٿيو ڪين تنھنجو اچڻ عيد تي،
- اوهان ساڻ محبت، وطن جي نموني،
- نيڻ برسات وانگي وسن ڍوليا،
- کڻي نيڻ ٻيھر نھارڻ وري اچ،
- اسان توکي ورتو لکن ۾ پِني آ،
- تو اکين ساڻ اوتيا نشا عيد تي،
- اچو مند مرڪي ملھاري ملهايون،
- اچو عيد تي گڏ رهو “مور” سان،
- سنڌي ٻولي نياري آهي،
- ڏٺم ڇا ته منظر گلابي وڳي سان،
- آ هلي هڪ وار ٻيھر، دل گهري ٿي سانوري،
- ڦلاري آ موسم اڃان تون نه آئين،
- غمن ۾ گذر ٿي وئي زندگاني،
- وري بي ياد آئي آ اها ئي رات سانوڻ ۾،
- لڳي ٿو سفر ڄڻ،
- رسڻ ريت توکي نه آهي روا،
- شروعات واري ملاقات ياد آ،
- مٺي دل اوهانکي وساري ته ڏوهي،
- دل وساري ڪين ٿي ان شام کي،
- اشارا نرالا اوهانجي نظر جا،
- وري مند آئي، نه آئين پرين تون،
- سخن جو شھنشاهه آهي ڀٽائي،
- اچين ٿي ته محفل ۾ چانڊاڻ آهي،
- وري يار ٻيھر سرنھن بي ڦلاري،
- وري ياد ٻيھر وري پوپري،
- اسانجي اميدن کي ڪچلي پياري،
- ڪيا تنھنجي ديدن جي ديدار زخمي،
- وري يادگيري وري پوپري،
- پرين ياد نوڪر پراڻو ته ڪر،
- وري يار ٻيھر وري آيو آ ڊسمبر،
- مسي پاڻ ٻئي کير، مصري ٿياسين،
- چؤسٽا
- پرين توکان پري هتي، ڪين ٿا گذرن پل، ڳوڙها ڳوڙها ڳَلَ،
- تنھنجو چنڊ چھرو ۽ اکيون شرابي،
- پرين وار پنھنجا ڪلهن تي پکيڙي،
- تنھنجي حسن جي يار تجلي آ اهڙي،
- بنا جرم، مجرم، ڇو معصوم ڪيو ٿئي،
- سـَرَ به ڄاڻ پيا هن نِسري،
- پرين چنڊ، تارا گواهي به ڏيندا،
- ڪاري وڳي جي پائڻ واري،
- پـرين تنھنجي اکين جا اسرار زاري،