چشم تر ٿو رهان، دربدر ٿو رهان،
تون ضرور اچڻي آن، منتظر ٿو رهان.
ٻاهران چُپُ، اندر ۾ اٿم ڳالهيون،
آهَ ۾ ڄڻ لڪل هڪُ شرر ٿو رهان.
هر سفر منهنجو تو تائين ٿو ختم ٿئي،
مختصر ٿو جيان، مختصر ٿو رهان.
هر ڪو پٿر هڻي آزمائي پيو،
هڪ شجر آهيان، پُر ثمر ٿو رهان.
ماضي ۽ حال کان آهيان واقف اڳئي،
آئنده کان به مان باخبر ٿو رهان.
پنهنجي خِلوت ۾ ڀي بزم آهيان بڻيل،
سِپّ ۾ ڪو سمايل گُهَرَ ٿو رهان.
همنشيني ته هڪ پل جي تو سان رهي،
مان هُڳائن سان نِت همسفر ٿو رهان.
محض ناهيان سُخن ۾ سچو اي “بشير”
پنهنجي معنيٰ ۾ پڻ معتبر ٿو رهان.