پڙهي ڪنهن پيار جي ڪتاب جو مزو ماڻيون،
سهڻن جي سونهن جي عتاب جو مزو ماڻيون.
ٿيو رانجهي ۽ پنهون، مجنون ۽ فرهاد سان ڇا،
اسين به عشق جي عذاب جو مزو ماڻيون.
ڪي گهڙيون يار تصور ۾سندن عڪس ڳوليون،
اکين کي بند ڪري خواب جو مزو ماڻيون.
لکياسين پيار جا پتر آيو آ مس مس ڪو،
ڏنو آ يار ڇا جواب جو مزو ماڻيون.
رهيو ساقي جي هٿن ۾ اثر هلو يارو،
شبابِ يار ۾ شراب جو مزو ماڻيون.
ڏئي سجدا به ٿڪاسين ته ڇو نه اي شاڪر،
ديدار يار ۾ ثواب جو مزو ماڻيون.