هو چنڊ کان چٽو به ڇو چهرو اداس آ،
ذلفن جو هن جي رخ تي پهرو اداس آ.
هن کي ڏين ٿا آٿت ڳوڙها ڳڙي ڳڙي،
ڳل کي چُمي ٿو ڳوڙهو، ڳوڙهو اداس آ.
سُک ناهي ڪو به ڪنهن کي ناهي قرار ڪو،
هن يار ڪشمڪش ۾هر ڪو اداس آ.
مُردو ته ڪنهن نه ڪم جو جيئرو به ناهي جيئرو،
جيئرو اداس آ ڪٿي مُردو اداس آ.
ڪنهنجي ٻُڌي نه ڪو ٿو هر ڪو آ پنهنجي ڌُن ۾،
ٻوڙو اداس آ ڪٿي گونگو اداس آ.
جا ٿي جو آهي جو ئي سوئي سليم سمجھه،
تنها اداس آ ڪٿي جوڙو اداس آ.