دوستن سان دُشمني ڇو ٿا ڪيو،
دشمنن سان دوستي ڇو ٿا ڪيو.
ڪنهن جي حسرت کي ملائي خاڪـ ۾،
زهر ڪنهن جي زندگي ڇو ٿا ڪيو.
خود ڪري هٿ سان قتل ان جي مٿان،
قبر تي پوءِ روشني ڇو ٿا ڪيو.
دوستي ۽ دشمني ظاهر رکو،
وار پردي ۾ لڪي ڇو ٿا ڪيو.
ڪنهن جي دل کي ڪو متان صدمو رَسي،
ڳالهه اهڙي بي سُري ڇو ٿا ڪيو.
واجبي بي واجبي اي دوستو،
ڪنهن جي جڳ ۾ دل دُکي ڇو ٿا ڪيو.
جو ڏسي دنيا ڪري نفرت ڀلا،
ايتري ڀي سادگي ڇو ٿا ڪيو.
هر گهڙي بيوس بچل سان بي رُخي،
ايتري بي واجبي ڇو ٿا ڪيو.