نه ڪي ساٿ ڪنهنجو نه سنگت رهي،
زماني ۾ آخر ڇو نفرت رهي.
پکي ڀي ويڇارا ڇڏيون ٿا وڃن،
نه ڌرتي تي پاڻي سهولت رهي.
ڏسو حال ٿر جو نه ڪي مال ماڻهو،
اتي بس مُصيبت ۽ آفت رهي.
آهي سنڌ سراپا واويلا واڪا،
ٻڌڻ جي نه ڪنهن ۾ ڪا طاقت رهي.
آهي جيڪو جنهن سان انهيءَ سان ئي بس،
نه ٻئي ڪنهن سان انهيءَ جي محبت رهي.
هي هندو هي مسلم هي عيسائي يهودي،
آ مذهبن جي نالي شناخت رهي.
هي قرآن انجيل توريت گيتا،
پڙهو ٿا نه معنٰي جي اهميت رهي.
آهي درس سڀ جو انسانيت مگر،
نه انسان ۾ ڪا انسانيت رهي.
جبر ظلم برپا آ محشر هتي،
حياتي ڇو لت پت آ رت ۾ رهي.
خدا ڀي ڇڏيو ڇا ڏسڻ اي شاڪر،
نه ڪائنات جي ڪا ضرورت رهي.