خاموش چاهتن کي آهي زبان پيارا،
نيڻن جي ٿا نميءَ مان ڇُلڪن بيان پيارا.
طعنن جا تير تاڻي لفظن جو لوڻ ٻُرڪي،
موهن دڙي مثل ڪي آهن نشان پيارا.
جيئڙو پيو ٿو ٻولي جيڪر ٻڌين ڪنائي،
جو جيءَ چوي ٿو جي، جي سو جي جوان پيارا.
تون شاعري بُکايل مسڪين کي ٿو ارپين،
تنهنجي غزل جو گفتو ناهي ڪو نان پيارا.
شڪوا محبتن جي ناهي عزيز ڪرڻي،
رسوا نه ٿي پوي ڪٿ الفت جو مان پيارا.